در این بند سخن از این است که در چه صورتی اصولا برای مستاجر محل کسب ح ک پ ت ایجاد نمی شود؟ و آیا می توان در ضمن عقد اجاره عدم ایجاد حق کسب و پیشه و تجارت را برای مستاجر و عدم تعلق آن را به وی شرط کرد؟

گفتار اول : عدم ایجاد حق کسب و پیشه و تجارت (قانون 1365)

در مورد عدم ایجاد حق کسب و پیشه و تجارت، هرگاه محل کسبی بعد از لازم الاجرا شدن ماده الحاقی به قانون روابط موجر و مستاجر مصوب 1365 با سند رسمی اجاره داده شده باشد و از مستاجر هیچ وجهی به عنوان سرقفلی و پیش پرداخت اخذ نشده باشد.

عین مستاجره به محض انقضای مدت قابل تخلیه (از طریق اجرای ثبت) است و بدیهی است که چیزی هم به عنوان حق کسب و پیشه و تجارت به مستاجر تعلق نمی گیرد.

ما قبلا در مورد این ماده واحده به طور خلاصه صحبت کردیم[1] و در این جا کمی بیشتر بحث خواهیم کرد.

گفتار دوم : شرایط شمول ماده الحاقی به قانون روابط موجر و مستاجر مصوب 1365

گفتیم شرط شمول قانون مورد بحث این است که سند رسمی باشد و هیچ وجهی هم بابت سرقفلی و پیش پرداخت از مستاجر دریافت نشود.

بدیهی است چنانچه سند رسمی باشد و در آن عدم دریافت سرقفلی و پیش پرداخت را هم تصریح کرده باشند.

لکن به نحوی احراز شود که سرقفلی پرداخت شده است، مورد از شمول ماده واحده 1365 خارج و مشمول قانون 1365 واقع می شود.


[1]ر.ک : فصل ششم از باب دوم از قسمت اول کتاب سرقفلی و ح ک پ درحقوق ایران و فق اسلام دکتر بهمن کشاورز.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *