دستور تخلیه

دستور تخلیه هنگامی مطرح می گردد که به موجب قراردادی، حق استفاده و بهره برداری از ملک به مستاجر داده شده باشد. ولی بعد از سررسید زمان قرارداد، مستاجر از دادن ملک خودداری نماید. در این مواقع، موجر(صاحب ملک) می تواند با دادن دادخواست دستور تخلیه برای پس گرفتن ملک تصرف شده اقدام نماید.

دادگاه در چه شرایطی دستور تخلیه فوری را صادر می نماید؟

چنانچه زمان قرارداد به اتمام رسیده باشد ولی مستاجر ملک را تخلیه ننماید. موجر می تواند دادخواست تخلیه ملک را ارائه دهد. در این مواقع دادگاه نیز با وجود شرایط زیر حکم تخلیه فوری ملک را صادر می نماید:

• مستاجر از پرداخت کردن سه ماه اجاره امتناع کرده باشد.
• ملک برای امور نامشروع استفاده شده باشد.
• قرارداد اجاره در یکی از دفاتر اسناد رسمی نوشته شده باشد و یا این که دو شاهد قرارداد را امضاء کرده باشند.
• تنظیم کردن اجاره نامه در 2 نسخه
• نقض نمودن شرط عدم انتقال ملک به فردی دیگر توسط مستاجر

در رابطه با هزینه های دادرسی دستور تخلیه نیز باید گفت: حکم تخلیه یک دعوای غیر مالی بوده و هزینه ی دادرسی آن برابر است با هزینه ی دادرسی دیگر دعاوی غیر مالی.

تقاضای حکم تخلیه

چنانچه مدت زمان اجاره نامه تمام شده باشد، ولی حتی یک کدام از شرایط بالا محقق نشده باشد، مشمول دستور تخلیه نمی باشد. در این موارد، با ارائه ی دادخواست، حکم تخلیه صادر می گردد. گفتنی است دریافت کردن این حکم مستلزم تعیین کردن جلسه رسیدگی، صدور حکم تخلیه به وسیله مرجع قضایی و تجدید نظر و تقاضاکردن صدور اجراییه است. بد نیست بدانید که حکم تخلیه نسبت به دستور تخلیه زمان برتر خواهد بود.

چنانچه ملک مسکونی دارای سرقفلی باشد، مرجع رسیدگی دادگاه است. ولی اگر ملک فاقد سرقفلی بوده باشد، مرجع رسیدگی به شکایات، شورای حل اختلاف است.

چگونگی اجرا شدن دستور تخلیه

بعد از صدور دستور حکم، چنانچه مستاجر از این دستور پیروی نکند، ابلاغیه ای به کلانتری فرستاده شده تا ماموران کلانتری نسبت به اجرای آن و برای پس گرفتن ملک اقدام نمایند.

دستور تخلیه تنها در 3 حالت زیر می تواند متوقف شود:

• چنانچه بعد از صادر شدن حکم از طرف شورای حل اختلاف، طرف مقابل ( مستاجر) مدعی خلاف بودن قانون شود.
• چنانچه اصالت سند خواهان به زیر سوال برود.
• چنانچه مستاجر مدرکی را مبنی بر تمدید کردن اجاره به شورای حل اختلاف ارائه نماید.

تفاوت حکم تخلیه با خلع ید

همان طور که در بالا نیز به دستور تخلیه اشاره کردیم، دستور تخلیه هنگامی صادر می شود که بین دو طرف قراردادی وجود داشته باشد و به موجب قرارداد، تاریخ انقضاء آن سررسیده باشد. اما در خلع ید هیچ گونه قراردادی وجود ندارد. در واقع فرد یک مال غیر منقول را در تصرف خود در آورده است. در این حالت باید دادخواستی مبنی بر خلع ید تنظیم شود.